Fréttir

Óvirkar bandpassasíurHægt er að gera þetta með því að tengja saman lágtíðnisíu og hátíðnisíu

Hægt er að nota óvirka bandpassasíu til að einangra eða sía út ákveðnar tíðnir sem liggja innan ákveðins bands eða tíðnibils. Hægt er að stjórna skurðtíðninni eða ƒc-punktinum í einföldum RC óvirkum síu nákvæmlega með því að nota aðeins einn viðnám í röð við óskautaðan þétti, og eftir því í hvora áttina þeir eru tengdir höfum við séð að annað hvort lágpassasía eða hápassasía fæst.

Einföld notkun fyrir þessar gerðir af óvirkum síum er í hljóðmagnaraforritum eða rásum eins og í krosssíum fyrir hátalara eða tónstýringum fyrir formagnara. Stundum er nauðsynlegt að aðeins hleypa í gegn ákveðnu tíðnisviði sem byrjar ekki á 0Hz (DC) eða endar á einhverjum efri hátíðnipunkti heldur eru innan ákveðins tíðnisviðs eða bands, annað hvort þröngt eða breitt.

Með því að tengja saman eða „keðjutengja“ eina lágtíðnisíurás og hátíðnisíurás getum við búið til aðra gerð af óvirkri RC-síu sem hleypir í gegnum valið tíðnisvið eða „band“ sem getur verið annað hvort þröngt eða breitt en dregur úr öllum þeim sem eru utan þessa sviðs. Þessi nýja gerð af óvirkri síuuppsetningu framleiðir tíðnisvalsíu sem er almennt þekkt sem bandpassasía eða BPF í stuttu máli.

Ólíkt lágtíðnisíu sem aðeins hleypir í gegn merki á lágu tíðnibili eða hátíðnisíu sem hleypir í gegn merki á hærra tíðnibili, hleypir bandtíðnisíu merki innan ákveðins „bands“ eða „dreifingar“ tíðna án þess að afbaka inntaksmerkið eða valda auka hávaða. Þetta tíðnibil getur verið af hvaða breidd sem er og er almennt þekkt sem bandbreidd sía.

Bandbreidd er almennt skilgreind sem tíðnibilið sem er á milli tveggja tilgreindra tíðnimörkunarpunkta (ƒc), sem eru 3dB undir hámarksmiðstöð eða ómtopp en draga úr eða veikja hin utan þessara tveggja punkta.

Fyrir útbreiddar tíðnir getum við einfaldlega skilgreint hugtakið „bandbreidd“, BW sem mismuninn á milli neðri mörktíðni (ƒcLOWER) og hærri mörktíðni (ƒcHIGHER). Með öðrum orðum, BW = ƒH – ƒL. Til þess að bandsía virki rétt verður mörktíðni lágtíðnisíunnar að vera hærri en mörktíðni hátíðnisíunnar.

Hið „kjörna“ bandpassasíu er einnig hægt að nota til að einangra eða sía út ákveðnar tíðnir sem liggja innan ákveðins tíðnibands, til dæmis til að eyða hávaða. Bandpassasíur eru almennt þekktar sem annars stigs síur (tvípóla) vegna þess að þær hafa „tvo“ hvarfgjarna íhluti, þéttana, innan hringrásarhönnunar sinnar. Einn þétti í lágpassasíurásinni og annar þétti í hápassasíurásinni.

Bode-ritið eða tíðnisvörunarferillinn hér að ofan sýnir eiginleika bandpass-síunnar. Hér er merkið dregið úr við lágar tíðnir þar sem úttakið eykst með halla +20dB/tug (6dB/oktún) þar til tíðnin nær „neðri mörkum“ ƒL. Við þessa tíðni er úttaksspennan aftur 1/√2 = 70,7% af gildi inntaksmerkisins eða -3dB (20*log(VOUT/VIN)) inntaksins.

Úttakið heldur áfram með hámarkshagnaði þar til það nær „efri skerpunktinum“ ƒH þar sem úttakið minnkar um -20dB/tugt (6dB/oktúnd) og dregur úr öllum hátíðnimerkjum. Punkturinn fyrir hámarkshagnað úttaksins er almennt rúmfræðilegt meðaltal tveggja -3dB gilda milli neðri og efri skerpunktanna og kallast „miðjutíðni“ eða „ómsveiflutoppgildi“ ƒr. Þetta rúmfræðilega meðaltal er reiknað sem ƒr² = ƒ(EFRI) x ƒ(NEÐRI).

AbandpassasíaEf sían er talin annars stigs (tvípóla) sía vegna þess að hún hefur „tvo“ hvarfgjarna íhluti innan rafrásarbyggingar sinnar, þá verður fasahornið tvöfalt stærra en í fyrri fyrsta stigs síum, þ.e. 180°. Fasahorn útgangsmerkisins LEIÐIR frá inntaksmerkinu um +90° upp að miðju- eða ómsveiflutíðninni, þar sem það verður „núll“ gráður (0°) eða „í fasa“ og breytist síðan í -90° TEFNA frá inntakinu þegar útgangstíðnin eykst.

Efri og neðri tíðnimörk fyrir bandpassasíu er hægt að finna með sömu formúlu og fyrir bæði lág- og hápassasíur, til dæmis.